Kulik Syberyjski jest największym przedstawicielem siewkowców i największym ptakiem bekasowatym na świecie. Posiada bardzo długi, zakrzywiony w dół dziób, który jest zwykle dłuższy u samic. Dziób osiąga długość około 185 mm (7,3 cala).
Kuliki syberyjskie mają brązowe upierzenie, długą szyję i nogi. Mają około 63 cm (25cali) długości. Ich długie nogi umożliwiają im brodzenie po podmokłych oraz trawiastych terenach. Ten gatunek występuje na wybrzeżach północno-wschodniej Australii, a także na Tasmanii i w krajach azjatyckich, takich jak Japonia, Korea i Borneo. Rzadko spotyka się je w głębi lądu. Uwielbiają tereny błotniste, osłonięte zatoki, a zwłaszcza namorzynowe bagna, zatoczki i laguny.
Kulik syberyjski odbywa lęgi w północno-wschodniej Azji, od Syberii po Kamczatkę i Mongolię. Do składania jaj wybierają rozlewiska, bagna i brzegi jezior. Są ptakami wędrownymi. Tereny lęgowe opuszczają od połowy sierpnia do końca września.
Swojego długiego, zakrzywionego dzioba kuliki używają do wyszukiwania jedzenia w błotnistym podłożu. Żywią się małymi krabami i mięczakami. Pożywienia szukają samodzielnie, ale odpoczywają i migrują w dużych grupach. Wydają z siebie ostry, czysty, powtarzający się okrzyk: cuuue-reee.
